De ploeg: Eddy, Ronny G., Antonio, Ronny N., Nico, Jens, Tom, Palm, Joris, Tim, Patrick, Jelle en Ward.

Hoe langer je blijft winnen, hoe dichterbij de eerste nederlaag. Na 4 overwinningen op een rij maakten we vandaag terug kennis met de bittere smaak van een nederlaag. Antonio had 2 ploegmakkers van de wijkploeg meegebracht en we hadden zelf ook een debutant, Joris Vangeneugden mag zich vanaf nu ook veteraan noemen. Hij beweerde zelf al 16 jaar niet meer gevoetbald te hebben maar dat was er niet aan te zien, hij pikte het niveau dadelijk op en liet al zien op termijn zeker een meerwaarde te zijn voor onze ploeg. De thuisploeg nam de wedstrijd in handen en dwong verschillende kansen af, waarbij een schot op de lat. Tegen de gang van het spel in komen wij bij onze eerste noemenswaardige aanval op voorsprong. Tim kan op snelheid doorgaan, legt breed tot bij Patrick die maar hoeft binnen te tikken. Iets later staat het al 1 – 1 nadat Nico over de achterlijn struikelt, de aanvaller met de bal aan de haal kan, Eddy omspeelt en uit een scherpe hoek binnenschiet. We halen de rust met een gelijke stand en de tweede helft komt Ward in de plaats van Patrick. Na een afgeweerde hoekschop kan Antonio van buiten de 16 aanleggen, de bal komt via de deklat terug het veld in en daar staat Palm klaar om rustig binnen te schieten (1-2). Na geharrewar voor ons doel staat even later terug een gelijke stand op de borden (2-2). Wanneer Ward op kracht en snelheid kan doorgaan wordt hij in het strafschopgebied met een correcte tackle neergehaald. De scheids fluit een onterechte penalty. Uit sportiviteit schiet Jelle de bal in de handen van de keeper. In het laatste kwartier moeten wij nog 2 doelpunten slikken, telkens een schot van ver, waarbij vooral de laatste, een pegel van op 30 meter in de kruising, een onhoudbaar schot is.

Dinsdag krijgen we al de kans om aan een nieuwe reeks te beginnen, aftrap om 19u30 tegen De Condé.

Uw verslaggever,

Ronny